ความโดดเดี่ยวทางสังคมผู้สูงอายุ

สูงอายุ การแยกทางสังคม

หน้าต่อหน้าที่แสดงให้เห็นว่าเป็น VITAL ที่ ATSA 2018 Conference

ประเด็นสำคัญ

• เฉพาะการติดต่อแบบ FACE-TO-FACE 3 ครั้งต่อสัปดาห์โดยเฉพาะกับครอบครัวและเพื่อนเท่านั้นที่ลด การแยกทางสังคมผู้สูงอายุ และครึ่งหนึ่งของความเสี่ยงต่อภาวะซึมเศร้า (1)
• ผู้สูงอายุที่ใช้ วิดีโอแชท เช่น Skype แต่ไม่ใช่เทคโนโลยีการสื่อสารทั่วไปอื่น ๆ ก็มีเช่นกัน ลดความเสี่ยงต่อภาวะซึมเศร้า (1b) (เพิ่ม 2019!)
• การศึกษาในสหรัฐฯ: ตัวต่อตัวทุกวัน แฮงเอาท์วิดีโอ ปรับปรุงฟังก์ชั่นความรู้ความเข้าใจผู้สูงอายุแนะนำเป็น ภาวะสมองเสื่อม การป้องกัน / การรักษา (1c) 
• การศึกษาในสหราชอาณาจักร: โทรวิดีโอ อาจทำให้ความจำเสื่อมช้าลงโดยมีหรือไม่มีการเข้าชมเป็นประจำ (1d) (2021)
• การศึกษาในสหราชอาณาจักร 2: การเข้าสังคม และ 2 กิจกรรมอาจลดความเสี่ยงของภาวะสมองเสื่อม (1e) (2022)
• 82% จาก สูงอายุ ยินดีลองใช้การสื่อสารผ่านวิดีโอซึ่งน่าจะช่วยป้องกันภาวะซึมเศร้า (2)
• เกี่ยวกับ 20% จาก สูงอายุ เป็น โซเชียลและส่วนใหญ่ (52%) ของผู้ที่อยู่ในการดูแลผู้สูงอายุมีอาการซึมเศร้าอย่างน้อยหนึ่งครั้ง (3)
• การแยกทางสังคม และ ความเหงา เชื่อมโยงกับความดันโลหิตสูงนอนหลับไม่ดีภาวะสมองเสื่อมภาวะซึมเศร้าและอัตราการตาย (4, 5, 6, 7, 8)
• ในฐานะที่เป็นความเสี่ยงต่อสุขภาพ การแยกทางสังคม แย่กว่าการสูบบุหรี่9)
• โทรศัพท์วิดีโอทุ่มเทแก้ปัญหาแอพอุปกรณ์และความสามารถในการพกพาของการสนทนาทางวิดีโอสำหรับ โซเชียล
• ความแข็งแกร่งของ Wi-Fi ความเร็วอัปลิงค์และตัวเลือกอินเทอร์เน็ตมีความสำคัญต่อการสนทนาทางวิดีโอคุณภาพสูง
• นักกิจกรรมบำบัดแนะนำให้แฮงเอาท์วิดีโอสำหรับลูกค้าของพวกเขาด้วยความต้องการคีย์ 3
• ความต้องการที่สำคัญ: สังคมที่แยกได้; ผู้ที่มีผู้ดูแลต้องการเช็คอินด้วยสายตา; ผู้ที่ดิ้นรนกับโทรศัพท์หรือแท็บเล็ต แต่ต้องการอิสระมากกว่า
• โทรศัพท์วิดีโอเฉพาะเช่น Konnekt เพิ่มความเป็นอิสระและติดต่อกับคนที่คุณรักและเติมเต็มโซลูชันด้านความปลอดภัย

ATSA 2018 Conference Paper

การติดต่อแบบตัวต่อตัวสำหรับผู้สูงอายุที่แยกทางสังคมหรือผู้พิการ: เทคโนโลยีล้ำสมัยและข้อมูลเชิงลึกจากกรณีศึกษา
- John Nakulski ผู้ร่วมก่อตั้ง Konnekt

การแยกทางสังคมภาวะสมองเสื่อมและภาวะซึมเศร้า - จะทำอย่างไร

บทความเกี่ยวกับความโดดเดี่ยวทางสังคมที่เกี่ยวข้อง

โซลูชั่นการใช้ชีวิตอิสระ

ติดต่อกับผู้สูงอายุในช่วงแยกตัว

References และลิงค์ไปยังการวิจัย

การแยกสังคมผู้สูงอายุและความเหงา - ผลการวิจัยและการศึกษา

1. การขาดการติดต่อแบบตัวต่อตัวจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า
   การศึกษาผู้สูงอายุ 11,000 สรุปการติดต่อแบบตัวต่อตัว 3 ครั้งต่อสัปดาห์โดยเฉพาะกับครอบครัว / เพื่อนลดความโดดเดี่ยวทางสังคมลดความเสี่ยงต่อภาวะซึมเศร้า ได้รับผลมานานหลายปีในภายหลัง อย่างไรก็ตามการสนทนาทางโทรศัพท์การสื่อสารเป็นลายลักษณ์อักษรและการติดต่อกับผู้อื่น (ไม่ใช่ครอบครัว / เพื่อน) ไม่มีผลกระทบที่วัดได้ 
   ดร. อลันเตียว ศาสตราจารย์สุขภาพและวิทยาศาสตร์มหาวิทยาลัยโอเรกอน การพบปะสังสรรค์แบบตัวต่อตัวมีประสิทธิภาพมากกว่าการโทรศัพท์อีเมล์ในการป้องกันภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุ, OHSU รายงานการวิจัย 2015-10; เผยแพร่ยังเป็น AR Teo et al, โหมดการติดต่อกับความสัมพันธ์ทางสังคมประเภทต่างๆทำนายภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุหรือไม่?, วารสารสมาคมผู้สูงอายุชาวอเมริกัน, ปีที่ 19, 63 เลขที่ 10, pp. 2014-2022, 2015
   - - -
   1b วิดีโอแชทเช่น Skype ช่วยลดความเสี่ยงจากภาวะซึมเศร้า (2019)
   ผู้สูงอายุมากกว่า 1,400 เข้าร่วม ผู้ที่ใช้การโทรแบบเห็นหน้ามีความน่าจะเป็นครึ่งหนึ่งของอาการซึมเศร้า ผู้ที่ใช้การสื่อสารที่ไม่ใช่วิดีโอเท่านั้นไม่แสดงอาการซึมเศร้า ผู้เขียนสรุปว่าผู้สูงอายุที่ใช้วิดีโอแชทเช่น Skype มีความเสี่ยงลดลงจากการเป็นโรคซึมเศร้า
   AR Teo, S. Markwardt, L. Hinton, การใช้ Skype เพื่อเอาชนะบลูส์: ข้อมูลระยะยาวจากตัวอย่างตัวแทนระดับประเทศวารสารจิตวิทยาผู้สูงอายุแห่งอเมริกา 27 เลขที่ 3, pp. 254-262, 2019
   - - -
   1c การสนทนาวิดีโอรายวันช่วยเพิ่มพลังสมอง
   การโทรแบบเห็นหน้ากันที่ใช้งานง่ายช่วยปรับปรุงการทำงานของความรู้ความเข้าใจในผู้ที่มีและไม่มีภาวะสมองเสื่อมแนะนำว่าเป็นการป้องกันภาวะสมองเสื่อมและการแทรกแซง / การรักษา
   H. Dodge, J. Zhu, N. Mattek, M. Bowman, O. Ybarra, K. Wild, D. Loewenstein, J. Kaye, การสนทนาทางเว็บที่เปิดใช้งานเป็นวิธีในการปรับปรุงฟังก์ชั่นการเรียนรู้: ผลลัพธ์ของการทดลองแบบสุ่มควบคุมสัปดาห์ 6, อัลไซเมอร์และสมองเสื่อม: Translational Research & Clinical Interventions, vol. 1 ไม่ 1, หน้า 1-12, 2015
   - - -
   1d การศึกษาในสหราชอาณาจักร: การโทรวิดีโออาจทำให้หน่วยความจำลดลง (2021)
   จากการศึกษาผู้สูงอายุกว่า 11,000 คน พบว่าทั้งผู้ที่สูญเสียการได้ยินและไม่สูญเสียการได้ยินจะได้รับประโยชน์ด้านการรับรู้ (ความจำที่ดีขึ้น) จากการสื่อสารออนไลน์
   ส. ราฟน์สัน, อ. มหารานี, จี. ตัมพูโบลอน, โหมดการติดต่อทางสังคมและวิถีความจำแบบเป็นตอน 15 ปีในผู้สูงอายุที่มีและไม่มีการสูญเสียการได้ยิน, วารสารผู้สูงอายุ, ฉบับที่. 77 ไม่ใช่ 1, น. 10-17, 2022.
   - - -
   1e การศึกษาในสหราชอาณาจักร 2: การเยี่ยมเยียนทางสังคมและกิจกรรม 2 กิจกรรมอาจลดความเสี่ยงของภาวะสมองเสื่อมได้ (2022)
   การศึกษาของมหาวิทยาลัยเสฉวนและศูนย์วิจัยทางคลินิกผู้สูงอายุแห่งชาติของผู้ใหญ่กว่า 5,000 คนในสหราชอาณาจักรพบว่าผู้ที่ไปเยี่ยมเยียนสังคมบ่อยขึ้นมีโอกาสเป็นโรคสมองเสื่อมน้อยกว่าถึง 11 ปีต่อมา งานบ้านและการออกกำลังกายยังสัมพันธ์กับอุบัติการณ์ของภาวะสมองเสื่อมที่ลดลง
   J.Zhu และคณะ กิจกรรมทางร่างกายและจิตใจ ความอ่อนไหวต่อโรค และความเสี่ยงต่อภาวะสมองเสื่อม: การศึกษาตามกลุ่มประชากรตามรุ่นในอนาคตโดยอิงจาก UK Biobank. วารสารประสาทวิทยา, 99 (8), ส.ค. 2022
2. ผู้สูงอายุต้องการรับสายวิดีโอ
   82% ของผู้สูงอายุที่ทำการสำรวจยินดีที่จะลองใช้การสื่อสารทางวิดีโอ
   D. Meyer, T. Marx และ V. Ball-Seiter, การแยกทางสังคมและโทรคมนาคมในบ้านพักคนชรา: การศึกษานำร่อง, Gerontechnology, vol. 10 เลขที่ 1, pp. 51-58, 2011 
3. ผู้สูงอายุส่วนใหญ่มีความสุข
   มากกว่าครึ่งหนึ่ง (52%) ของคนในการดูแลผู้สูงอายุที่อยู่อาศัยมีอาการของภาวะซึมเศร้า
   ผู้เขียน ภาวะซึมเศร้าในการดูแลผู้สูงอายุที่อยู่อาศัย 2008 – 2012, สถาบันสุขภาพและสวัสดิการแห่งออสเตรเลีย, ชุดสถิติการดูแลผู้สูงอายุ, หมายเลข 39 แมว ไม่ อายุ 73, แคนเบอร์รา: AIHW, 2013 
4. ความเหงาที่เชื่อมโยงกับโรคหัวใจ
   ความดันโลหิตซิสโตลิกแย่ลง 14.4 มม. หลังจาก 4 ปีระหว่างช่วงที่น้อยที่สุดและโดดเดี่ยว
   LC Hawkley และ JT Cacioppo เรื่องความเหงา: การทบทวนเชิงทฤษฎีและเชิงประจักษ์เกี่ยวกับผลที่ตามมาและกลไก, พงศาวดารของ Behavioral Medicine, vol. 40 เลขที่ 2, 2010. 
5. ความเหงาที่เชื่อมโยงกับการนอนหลับไม่ดี
   ความเหงาทำนายการนอนหลับแบบแยกส่วนให้อยู่ในระดับแน่นอน 99% การศึกษาใช้ polysomnography
   LM Kurina, KL Knutson, LC Hawkley, JT Cacioppo, DS Lauderdale และ C. Ober, ความเหงาเกี่ยวข้องกับการกระจายตัวของการนอนหลับในสังคมชุมชน, SLEEP, vol. 34 เลขที่ 11, หน้า 1519-1526, 2011
6. ความเหงาที่เชื่อมโยงกับภาวะสมองเสื่อม
   ศึกษาผู้สูงอายุในชุมชนที่ไม่เป็นโรคสมองเสื่อมจำนวน 2,173 คน หลังจากผ่านไปเพียง 3 ปีผู้ที่แสดงความรู้สึกโดดเดี่ยวมีอุบัติการณ์ภาวะสมองเสื่อมมากขึ้น สรุป: ความเหงาเป็นปัจจัยเสี่ยงสำคัญที่สมควรได้รับการดูแลจากคลินิก
   TJ Holwerda, DJ Deeg, AT Beekman, TG van Tilburg, ML Stek, C. Jonker และ RA Schoevers ความรู้สึกของความเหงา แต่ไม่ใช่ความเหงาทางสังคมทำนายอาการของโรคสมองเสื่อม: ผลจากการศึกษาของผู้สูงอายุอัมสเตอร์ดัม (AMSTEL), J Neurol Neurosurg Psychiatry, vol. 85 เลขที่ 2, หน้า 135-142, ก.พ. 2014
7. ขาดการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมที่เชื่อมโยงกับภาวะซึมเศร้า
   Meta-study ผสมผสานการศึกษาเชิงสถิติเข้าด้วยกัน ผลลัพธ์: ปฏิสัมพันธ์ทางสังคม / การผูกมิตรช่วยลดอาการซึมเศร้าในระยะสั้น (น้อยกว่า 12 เดือน) และในระยะยาว (มากกว่า 1 ปี)
   N. Mead, H. Lester, C. Chew-Graham, L. Gask และ P. Bower, ผลของการผูกมิตรกับอาการซึมเศร้าและความทุกข์: การทบทวนอย่างเป็นระบบและการวิเคราะห์อภิมาน, Br J Psychiatry, หน้า 96-101, ก.พ. 2010
8. การแยกทางสังคมที่เชื่อมโยงกับความตาย
   ประมาณ. ผู้ใหญ่ 6,500 คนอายุมากกว่า 52 ปีตั้งแต่ปี 2004-5 การศึกษาระยะยาวของอังกฤษเรื่องริ้วรอยก่อนวัย ได้รับการทบทวน 8 ปีต่อมาในเดือนมีนาคม 2012 ผู้ที่มีเครือข่ายทางสังคมขนาดใหญ่และมีการติดต่อกันมากขึ้นมีอัตราการเสียชีวิตประมาณครึ่งหนึ่ง (12.3% เทียบกับ 21.9%)
   A. Steptoe, A. Shankar, P. Demakakos และ J. Wardle, ความโดดเดี่ยวทางสังคมความเหงาและการเสียชีวิตทุกสาเหตุในผู้ชายและผู้หญิงที่มีอายุมากกว่า, Proc Natl Acad Sci USA, vol. 110 เลขที่ 15, หน้า 5797-5801, 2013
9. การแยกทางสังคมแย่กว่าการสูบบุหรี่โรคอ้วน ...
   Meta-study จำนวน 148 การศึกษา 308,849 คน การขาดความสัมพันธ์ทางสังคมที่สนับสนุนนั้นเทียบเท่ากับปัจจัยเสี่ยงต่อผลกระทบต่อสุขภาพของการสูบบุหรี่ 15 มวนต่อวัน กว่า 7.5 ปีบุคคลที่มีความสัมพันธ์ทางสังคมเพียงพอมีโอกาสรอดชีวิตมากขึ้น 50% เปรียบได้กับการเลิกสูบบุหรี่หรือดื่มสุราและมากกว่าความเสี่ยงต่อสุขภาพของโรคอ้วนหรือการไม่ออกกำลังกาย หมายเหตุผู้เขียน: ทศวรรษที่ผ่านมาทางการแพทย์พบว่าทารกจะเสียชีวิตโดยไม่มีปฏิสัมพันธ์ทางสังคม
   J. Holt-Lunstad, T. Smith และ J. Bradley Layton, ความสัมพันธ์ทางสังคมและความเสี่ยงต่อการเสียชีวิต: การทบทวนโดย Meta-analytic, Public Library of Science (PLoS) Medicine, 27 กรกฎาคม 2010